Mijn naam is Marijke. Sinds 2006 woon ik in Veenendaal, na 34 jaar in Elst gewoond te hebben met mijn man en 3 dochters. In 2005 was door overlijden van mijn man een abrupt einde gekomen aan ons vertrouwde leventje en verhuisde ik naar een – overigens heerlijk – appartement in Veenendaal.
Eind 2008 ging ik op zoek naar invulling voor mijn vrije tijd. In het plaatselijke weekblad las ik over Centrum voor Bewegen. Hoewel ik toen nog best wat verlegen was, besloot ik toch naar binnen te gaan. En zo begon het. Een hele uitdaging, want ik heb last van astma, laag uithoudingsvermogen en een dystonie (troticollis spasmodica). Door dat laatste maak ik ongecontroleerde bewegingen met mijn hoofd. Als jullie me zien sporten, weten jullie gelijk dat ik het ben.
Na een inspanningstest begon ik met mijn persoonlijke oefenprogramma: fietsen, crosstrainer, leg press, loopband… Vooral aan dat laatste had ik een hekel. Je loopt een hele tijd, maar komt geen steek vooruit. Maar ik moet zeggen: met de tijd, en met goede begeleiding, ben ik sporten toch leuk gaan vinden. Het is echt goed voor je, of je nou 30 bent of 90. En ook als je last hebt van een (chronische) beperking. Laat je niet kisten en blijf in beweging!
Zo moest ik ook al eens een nieuwe knie krijgen. Sport in combinatie met fysiotherapie – als ik daar aan terugdenk, au! – bracht me relatief snel weer op de been. En dit jaar moest ik een tijd rustig aan doen vanwege een vermoedelijke (lichte) TIA. Toen ik met de medicatie minderde, begon ik weer met trainen en dat gaat prima.
Beste mensen, kom weer lekker sporten met z’n allen. Vanaf 11 mei mogen er misschien weer meer mensen naar binnen. Laat Geert en Helga en het team niet in de steek; die hebben al genoeg voor de kiezen gehad.
Tot slot geef ik u nog een prachtige spreuk mee: de kunst van het leven is mee te veranderen wanneer het leven verandert! |